Það er komin tími á byltingu gegn spillingunni í landinu

Almenningur þarf að standa saman núna.

Það er boðað til byltingar þann 26. maí næstkomandi á Austuvelli gegnt alþingishúsinu.
Sú gengdarlausa spilling og sérhagsmunapólitík sem þrífst um þessar mundir í þjóðfélaginu hefur orðið til þess að fólk er búið að fá algjörlega nóg af þeirri stjórn sem situr við völd enda er nú svo komið að í landinu búa tvær þjóðir, þeir sem borga sér svo há laun og arðgreiðslur að verkafólki mundi ekki endast ævin til að þéna nema brot af þeim tekjum, því við erum að tala um milljarða á hverju ári í vasa þeirra einstaklinga.

Síðan eru það eigendur banka og lánastofnana sem greiða sér milljónir í laun á hverjum mánuði og að auki bónusa ofan á það sem geta numið heilum mánaðarlaunum að auki.  Mánaðarlaunum sem verkamaður er tvö til þrjú ár að vinna sér inn.

Eigendur og stjórnendur stórfyrirtækja með fjölda fólks í vinnu sem greiða sér milljónir í laun en harðneita að borga fólkinu sem skapar verðmætin fyrir þá mannsæmandi laun.
Bestu dæmin um slík fyrirtæki eru útgerðirnar í landinu.

Nú er boðið til byltingar gegn þessum skríl því í stjórn landsins sitja einstaklingar sem vita ekki aura sinna tal, hafa aldrei á sinni aumu ævi unnið ærlegt handtak og hafa engan skilning á því hvað almenningur í landinu þarf að búa við, hvorki kjör hans eða íbúaðarraunir.

Þeir vilja heldur ekki skilja það.  Þeir hlusta ekki á almenning og þegar þeim er bent á rangfærslur sem þeir setja fram um aukinn kaupmátt og betri stöðu heimilana í landinu, þá þræta þeir og kalla þá sem mótmæla slíkum málflutningi, dóna eða skríl og loka svo bara augum og eyrum fyrir staðreyndum sem þetta fólk setur fram.

Þessi stjórn þarf og skal fara frá völdum ekki seinna en strax enda hefur hún valdið þessu þjóðfélagi óbætanlegum skaða á þessum tveim árum sem hún hefur setið.

Almenningur þekkir ekki raunverulegan mátt sinn.

Það er því ákall til allra sem vettlingi geta valdið, að mæta nú á Austurvöll, 26. maí næstkomandi klukkan fimm síðdegis og mótmæla kröfuglega og koma þessari stjórn frá völdum.
Aðeins í krafti fjöldans er það mögulegt og því þarft þú að mæta líka.

Sameinuð stöndum vér, sundruð föllum vér og þetta er síðasti séns fyrir íslendinga að afsanna að þeir séu afkomendur bleyðmenna, þræla og aumingja.

Landflótta lífeyrisþegar spyrja; “Hvar kemst ég af?”

Silfurskeiðungarnir.

Þegar lífeyrisþegar, öryrkjar og aldraðir á íslandi eru farnir að spyrjast fyrir í hópum á facebook hvar ódýrast sé að lifa og hvort möguleiki sé á að komast af á bótunum í öðru landi heldur en íslandi, hvað ÆTTI það að segja ráðamönnum í landinu?

Ætti þeim ekki að vera það umhugsunarefni þegar hundruðir einstaklinga sem eru á lægstu bótum almannatryggingakerfisins eru að reyna allt sem þeir mögulega geta til að komast burt af þessu rotna spillingarskeri þar sem þeim er gjörsamlega gert ókleyft að draga fram lífið á smánarbótum frá ríkinu og lífeyrissjóðum?

Segjum sem svo, að þúsund einstaklingar fari af landi brott, einstaklingar sem fá að meðaltali 165 þúsund útborgaðar hrunkrónur á mánuði í stað þess að eyða þeim hér á landi í okurverð á húsnæði og nauðsynjum og eyddu þessum peningum erlendis.
Það gera þá fyrir þessa þúsund einstaklinga 165 milljónir á mánuði eða 1.980.000.000,- á ári.  Rétt um tvo milljarða.  Þetta yrðu fjármunir sem fara beint úr landi, milliliðalaust.

Fari tvö þúsund manns úr landi með þessa upphæð hver, þá erum við að tala um tæpa fjóra milljarða.

Væri ekki nær að þessir hrokafullu siðblindingjar sem því miður stjórna þessu landi fari að sjá að sér og laga kjör þessa fólks í stað þess að hrekja það úr landi?

Lífeyrisþegar greiða oft fjórfalda skatta og eru skertir að auki

Það er allt tekið af þeim sem ekkert eiga til að gefa þeim sem allt hafa.
MYND: Gunnar Karlsson.

Mannréttindabrot hafa verið stunduð á lífeyrisþegum hér á landi til fjölda ára og þeir skattlagðir meira og þyngra en nokkur önnur stétt í landinu á síðustu áratugum.
Tekjuskerðingar vegna vinnu eða greiðslu úr lifeyrissjóðum þykir stjórnvöldum hin sjálfsagðasti hlutur að leggja á aldrað og veikt fólk sem getur ekki borið hönd fyrir höfuð sér og hefur í raun ekkert stéttarfélag til verja sig gegn óréttlætinu.

Það tekur þó steininn úr þegar ráðherrar og þingmenn stíga opinberlega fram og ljúga upp í opið geðið á því fólki sem þarf að lifa við að tekjum þeirra úr lífeyrissjóði sé stolið af því, að stjórnvöld séu búin að afnema skerðingar á lífeyrisþega.
Staðreyndin er nefnilega sú, að fái einstaklingur sem er öryrki greiðslur úr lífeyrissjóð þá skerðast bætur TR um krónu á móti krónu.
Það er staðreynd.

Marínó G. Njálsson vakti athygli á þessu í grein sem hann skrifaði fyrir þremur árum síðan en hefur því miður ekki farið hátt þar sem hann rekur hvernig vinnubrögðin eru og hvað þetta kerfi er flókið og þungt.

Tökum nokkrar stiklur:

Fyrir hartnær áratugi fékk ég það verkefni í vinnunni að greina allar breytur og stikur í lögum um almannatryggingar og reglugerðum sem Tryggingastofnun ríkisins vann eftir. Ástæða var að fyrirtækið sem ég vann hjá var að forrita nýtt hugbúnaðarkerfi fyrir TR.  Ég átti að ljúka þessu af á dagsstund eða svo, þar sem mönnum datt ekki annað í hug en að það færi nú vart meiri tími í verkið.  Reyndin varð önnur.

Þegar ég var beðinn um að skila af mér, þar sem nauðsynlegt var að leggja afraksturinn fyrir fund, þá höfðu gott betur en 8 tímar farið í verkið og ástæðan var einföld.  Ég hafði þá þegar uppgötvað 239 breytur og stikur sem höfðu áhrif á útgreiðslur úr kerfinu.  (Breyta er stærð sem sett er inn einstaklingsbundið (oftast upphæð) eða eftir hópum meðan stika (e. parameter) er ýmist hreinn fasti eða föst tala byggð á útreikningi (oftast einhvers konar hlutfallstala.)  Já, 239 breytur eða stikur.  Er nema von að fáir, ef nokkrir átta sig á virkni kerfisins.

————————

Margt í almannatryggingakerfinu er sett þar inn af göfugum hug.  Þá á ég við barnabætur, makabætur, ekju- eða eknabætur, örorkulífeyrir, örorkustyrkir, ellilífeyrir, tekjutrygging o.s.frv.  en svo átta menn sig á því að ríkissjóður stendur ekki undir þessu öllu.  Við því er brugðist með tekjutengingum á alla kanta.  Slíkar tekjutengingar eru náttúrulega ekkert annað en jaðarskattar eða hreinlega aukaskattheimta á lífeyris- og bótaþega.  T.d. borga lífeyrisþegar tvöfaldan fjármagnstekjuskatt á við aðra.  Tekjuteningar gera það að verkum að um leið og persónuafslætti lýkur, þá tekur við kerfi, þar sem lífeyrisþegar fá ekki njóta aukinna tekna.  Þeir eru hreinlega skattlagðir hátt í 100% af öllum umframtekjum.

————————

Ein er sú skerðing sem ég skil ekki eða á ég að kalla skatt.  Það er skerðing vegna fjármagnstekna.  Fjármagnstekjur eru taldar sameiginlegar hjónum.  Þannig að sé annað lífeyrisþegi, þá skerða fjármagnstekjur hins lífeyrisgreiðslurnar sem nemur 25% af fjármagnstekjunum.  Ekki er einu sinni gert ráð fyrir fjármagnstekjuskattinum, sem þýðir þá að 25% af því sem er eftir skattinn skerði tekjurnar.  Nei, það er of flókið.  Fái hinn aðilinn 100.000 kr. í fjármagnstekjur, þá renna fyrst 20.000 í skatt og síðan dragast 25.000 kr. frá lífeyrinum.  Þannig að af 100.000 kr. eru 55.000 kr. eftir.  Maki lífeyrisþegar og lífeyrisþegi borga því 45% fjármagnstekjuskatt.  Og ég hélt að fjármagnstekjuskattur ætti að vera lægri en tekjuskatturinn!  Af þessari ástæðu, þá er ódýrara fyrir maka lífeyrisþegar sem er með eigin starfsemi (einyrki), að hafa starfsemina á eigin kennitölu því að öllum líkindum borgar þá viðkomandi ekki nema 42% skatt af hagnaði í staðinn fyrir 45%!

————————

Mannvonskutilfellin eru svo mörg að það mundi æra óstöðugan að telja þau upp.  Til mín kom um daginn maður sem heldur úti vefsvæði, þar sem vakin er athygli á mannréttindu lífeyrisþega.  Án þess að þekkja sögu hans neitt umfram það sem hann sagði mér á hlaupum, þá virtist mér sem kerfið væri markvisst að brjóta hann niður.  Öll sjálfsbjargarviðleitni er laminn til baka af fullri hörku.  Honum skal gert ókleift að lifa sjálfstæðu lífi.  Þannig er saga margra öryrkja.  Hrúgum þeim inn í sambýli, þar sem hægt er að fela þá fyrir umhverfinu.  Tölum niður til þeirra á opinberum fundum með því að segja “ástandið getur nú ekki verið svona slæmt”, eins og ég hef heyrt nokkra ráðherra segja.  Jú, það er það og líklegast mun verra.

Aftur að mannvonskutilfellunum.  Þegar skattar á hátekjufólk voru hækkaðir um 5% sumarið 2009 fengu lífeyrisþegar á sig 27% skattahækkun!  Ljóst er hver eru breiðu bökin í samfélaginu!  Í liggur við hverjum einustu fjárlögum er bætt við nýrri breytu eða stiku í almannatryggingakerfið. Ekki til að hækka réttindi.  Nei, til að klípa af þeim sem minnst hafa!  Efnaðir Íslendingar geta alveg greitt 50-60% skatt af tekjum yfir 1 milljón.  Þeir eiga a.m.k. auðveldara með það en sá sem er á lífeyri.  Nei, það má ekki vegna þess að þessir ríku gætu farið eitthvað annað með peningana sína.  Vitiði hvað.  Þeir fóru annað með peningana sína meðan skattumhverfið hér var þeim eins hagstætt og hugsast getur, þannig að það getur ekki versnað.  Farið hefur betra fé!

————————–

Almannatryggingakerfið á ekki að vera vandamál eða olnbogabarn.  Það á að vera verðugt viðfangsefni, þar sem unnið er eftir skýrum markmiðum.  Ég geri mér fyllilega grein fyrir að öllum markmiðum verður ekki náð, en séu þau ekki til staðar, þá vitum við ekki hvert við stefnum.

Greinina má lesa í heild með því að smella hérna.

Hver velferðarráðherrann á fætur öðrum stígur inn í embætti og lofa hástöfum að breyta og laga þetta kerfi en hverjar verða efndirnar?  Engar.
Nákvæmlega ekki neitt er gert til að laga þetta kerfi og þegar einhver óþægindi eru af því, þá er bara bætt við reglugerðarfargandið og látið gott heita því í ráðherrana huga erum við úrkast.  Ónýtir hlutir eða tölur í exelskjali, oftast falsaðar ef eitthvað er.

Við eigum okkur fáa málssvara þrátt fyrir að ÖBÍ sé af og til með máttlausar yfirlýsingar og eitt eða tvö mál í gangi á hverjum tíma þar sem öryrkjar hafa lögsótt ríkið en maður heyrir ekkert af þeim málarekstri og stöðugt finnst manni að í ÖBÍ séu bara puntudúkkur til að halda okkur góðum meðan þar fer fram naglasnyrting og tískutal meðan þær hirða himinhá laun sem þau greiða sér.
Kanski er ég ósanngjarn í garð ÖBÍ en það er helvíti hart að þurfa að lifa árum saman við ofurskattlagningu og þjófnað á lífeyrinum manns án þess að það virðist nokkuð vera að gerast innan þessara samtaka, eins leiðinlegt og það er að segja það.

En hvað sem öllu líður í þessum málum, þá eru það alltaf stjórnmálamennirnir, ráðherrar og þingmenn sem setja lögin sem bera ábyrgðina á því að öryrkjum og ellilífeyrisþegum er haldið föstum í gildru fátæktar og eymdar sem hefur leitt af sér óþarfa aukinn kostnað fyrir samfélagið allt í formi þunglyndis og geðraskana sem eru tilkomnar þegar fólk getur ekki veitt sér nokkurn skapaðan hlut í lífinu annað en að reyna að skrimta út mánuðinn og eiga jafnvel ekki fyrir mat eða öðrum nauðsynjum.  Að sjálfsögðu dregur það fólk niður og langvarandi ástand getur endað með geðveiki eða dauða og mörg slík tilfelli eru til þó þau séu ekki í umræðunni.  Það er nefnilega TABOO að tala um slíkt upphátt.

Almenningur þekkir ekki raunverulegan mátt sinn.

Að lokum.  Getur þessi þjóð einu sinni staðið saman gegn milljónamæringunum sem eiga útgerðirnar í landinu, lífeyrissjóðina, fyrirtækin sem borga skítalaun meðan forstjórarnir borga sér milljónir á mánuði og þingmenn sem eru í raun eign og dyggir varðhundar ofantalina?
Valdið er fólksins ef fólkið vill standa saman og gera eitthvað í því að gera þetta þjóðfélag byggilegt fyrir alla.
Það þarf bara samstöðu og samvinnu í það verkefni, verkefni sem allir ættu að taka þátt í.

Getum við það?

Að skríða fyrir auðvaldinu og sleikja skósóla þess

Grindavíkurhöfn.
MYND: Grindavík.is

Það verður að segjast eins og er með okkur íslendinga, að þegar upp er staðið þá er sjálfstæði einstklinga ekki meira en svo að þegar einhver “höfðinginn” heimtar, þá bugtar skríllinn sig í duftið og sleikir skósóla skíthælsins.

Þannig er því farið í Grindavík þegar hafnarstjórinn á svæðinu skreið fyrir auðvaldinu í aumingjaskap sínum í stað þess að standa við gefin loforð.
Málvextir eru þeir, að ónefndur þingmaður var með heimtufrekju og fékk sitt í gegn.

Í stöðufærslu á Sóknarhópnum má lesa málavöxtu þar sem sagt er frá því hvernig maður sem er með bát í bás á hafnarsvæðinu en var búinn að fá úthlutað öðrum bás sem hentaði hans bát betur var snuðaður um það vegna frekju þingmannsins.  Frekju að fá bás fyrir miklu minni bát en básinn er gerður fyrir meðan félagi Hönnu er í það litlum bás að afturendi bátsins stendur út af rampinu sem þar er.

Hvor ætli hafi unnið, jón eða séra jón??

Ég og vinur minn kíktum í heimsókn til félaga míns þar sem hann var að vinna í bátnum sínum hér í Grindavík.
Við setjumst niður og spjöllum og þá fer hann að segja okkur frá því að hann hafi talað við hafnarstjórann um að skipta um stæði fyrir bátinn sinn. Hann er í bás en hann er heldur stuttur rampurinn til að binda bátinn í og vantar að færa sig þar sem er lengri rampur því báturinn hans er yfir 10metra langur – í því samtali var ákveðið að taka frá fyrir hann nýtt stæði sem var að losna enda ekki hægt að hafa bátinn svona lausan að aftan.
Þá kemur inní söguna Þingmaður (sem kannast eitthvað við makrílfrumvarpið nýja) og hans bátur sem var verið að sjósetja. Þingmaðurinn fer að básunum og tekur stæðið sem vinur minn átti að fara í og sagðist bara ætla að vera þarna og þá er kallaður til hafnarstjórinn og málið rætt í mjög stuttann og tilgangslausan tíma.
Útkoman var sú að Þingmaðurinn tók stæðið með langa rampinum þrátt fyrir að vera á mikið minni bát sem þarf ekki á því að halda en bara vegna stöðu sinnar og frekju þá lagðist hafnarstjórinn á jörðina og kyssti fætur hans.
Og bara að koma því að þá hefur bátur þingmansins alltaf verið á öðrum stað við þessa bryggju og maður spyr sig hvort þetta hafi einfaldlega verið sýning að hans hálfu til að láta menn vita hver ræður þarna.

Fólk getur síðan reynt að giska á hvaða þingmaður þetta er, en það er ljóst að þetta mál ásamt makrílfrumvarpinu er honum ekki til máls eða hagsbóta í framtíðinni.

Hafnarvörðinn er bara hægt að kalla blauðan ræfil fyrir sína aðkomu í þessu máli og alls ekki starfi sínu vaxinn.

Eðlilegt að stöðva þennan þjófnað á auðlindinni

Ekki nema von að fólki sé gjörsamlega ofboðið, enda er um að ræða 12 ára binditíma þegar upp er staðið þar sem kvótanum verði úthlutað til sex ára í senn með sjálfkrafa framlengingu í sex ár og aðeins uppsegjanlegur með sex ára fyrirvara.

Þetta er ekkert annað en rán um hábjartan dag.

Tæp 21.000 hafa skrifað undir áskorun